به نقل از «دانا»

بی‌حسی موضعی را اول برای اصغر فرهادی نمایش دادیم

تاریخ انتشار: ۲۶ شهریور ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۹۳۱۳۴۷۰

حبیب رضایی تهیه‌کننده «بی‌حسی موضعی» عنوان کرد که این فیلم را ابتدا برای اصغر فرهادی به نمایش گذاشته‌اند.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از روابط عمومی پروژه، نشست مطبوعاتی فیلم سینمایی «بی حسی موضعی» سه شنبه ۲۵ مرداد با حضور حسین مهکام، حبیب رضایی، حبیب اسماعیلی، پارسا پیروزفر، باران کوثری، محمد بحرانی و سهیل مستجابیان در موزه سینمای ایران برگزار شد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

در ابتدای این نشست حبیب رضایی تهیه کننده و بازیگر فیلم گفت: از همه شما ممنونم که در این شرایط در نشست مطبوعاتی فیلم حضور پیدا کردید. اول باید بگویم که فیلم «بی‌حسی موضعی» خیلی مدیون باران کوثری است.

وی با بیان اینکه فیلم سینمایی ساختن کار آسانی نیست، ادامه داد: فیلم ۲ سال پیش ساخته شد و برای ما محصول خوشایندی است تا اینکه قرعه چرخید که الان اکران کنیم و دلیل اصلی اکران در این زمان این است که چراغ سینماها باید روشن بماند. با صحبت با آقای رنجکشان و راهنمایی‌های آقای اسماعیلی تصمیم بر این شد تا ریسک را بپذیریم و اکران عمومی کنیم و بعد از آن به صورت آنلاین اکران شود. فعلاً شرایط بدی ندارم و بزرگترین نکته این است که مخاطب راضی از سینما بیرون می‌آید.

باران کوثری نیز در ادامه بیان کرد: در گذشته هم زمانی که حسین مهکام فیلمنامه‌نویس بود کار کرده بودم و معتقدم بهترین نقش من را او نوشته است. خوشحالم که در این فیلم حضور داشتم و از اینکه در این فضا و زمان حاضر شدید، بسیار سپاسگزارم.

وی ادامه داد: در تولید این فیلم مدیون مهدی بدرلو هستیم که نقش زیادی در آرامش بازیگر دارد. من به عنوان یک بازیگر وقتی جلوی دوربین وی می‌روم خیالم بسیار راحت است. چندمین همکاری من با وی بود.

حبیب رضایی در ادامه این نشست اظهار کرد: آقای رنجکشان به بخشی از سینمای ایران کمک می‌کند ایشان معمولاً سرمایه‌شان را صرف فیلم‌هایی می‌کنند که شاید خیلی‌های دیگر حاضر نباشند در این فیلم‌ها هزینه کنند.

وی در پاسخ به سوالی مبنی بر اینکه رنجکشان معمولاً در فیلم‌هایی سرمایه گذاری کرده که فروش بالایی نداشته است، با این روند وی تا کی می‌خواهد سرمایه گذاری کند توضیح داد: بدین شکل نیست که همه فیلم‌های ایشان فروش خوبی نداشته و یا فیلم خوبی نبوده است. مثلاً فیلم «سرکوب» که باران کوثری در آن ایفای نقش داشته فیلم خوبی بوده است و یا «سرخپوست» نیز به فروش خوبی رسید و همچنین فیلم «شنای پروانه» که قطعاً اگر در شرایط بهتری اکران می‌شد و کرونا نبود به فروش بیشتری دست پیدا می‌کرد.

وی افزود: در سینما سرمایه‌گذاران دولتی را داریم که بخش ناچیزی از سرمایه‌شان برمی‌گردد و نگران هم نیستند، یا سرمایه‌گذاران فصلی داریم که مدتی هستند و بعد نیست می‌شوند اما آقای رنجکشان نگاه مستدلی دارند که ریسک می‌کنند و کارهایی را که دیگران تمایلی ندارند، بر عهده می‌گیرند.

این بازیگر تاکید کرد: سینما بدون آدم‌ها وجود خارجی و مستقلی ندارد چرا که این آدم‌ها هستند که سینما را می‌سازند و سینما وجودی مستقل ندارد. آقای رنج‌کشان در ۲ سالی که آمده‌اند فیلم‌های خوب و پرفروشی مانند «سرخپوست» و «روسی» و … را سرمایه‌گذاری کرده‌اند در نتیجه راندمان قابل دفاعی دارند و بهتر است قدر این آدم‌هایی را که سرمایه‌گذاری می‌کنند، بدانیم چراکه نوع نگاه ایشان و تعاملشان با سینما قابل‌تقدیر است.

رضایی در ادامه یادآور شد: چند سال مترصد ورود به کار تهیه‌کنندگی بوده است، عنوان کرد: تقریباً در پشت صحنه فیلم‌ها هر کاری کرده‌ام و دنبال این بودم که روزی کار تهیه‌کنندگی هم انجام دهم. خدا را شکر که اولین بار این اتفاق با فیلم «بی حسی موضعی» رقم خورد.

وی در بخش دیگری از صحبت‌هایش با اشاره به اینکه فیلم را قبل از مرحله نهایی تدوین برای اصغر فرهادی به نمایش درآورده‌اند، بیان کرد: وقتی ما از آقای فرهادی تقاضا کردیم که فیلم را ببینند و درباره آن نظر بدهند با نهایت عشق و همکاری به طوری که انگار فیلم خودش است پذیرفتند که فیلم را ببینند و درباره آن اظهارنظر کنند. حتی از پیشنهاد ما برای استفاده از کسی که مانند یک گزارشگر فوتبال در فیلم گزارش کند، استقبال کرد و ما محمد بحرانی را برای این کار انتخاب کردیم.

رضایی در ادامه و در پاسخ به این سوال که بین بازیگری و تهیه‌کنندگی کدام یک برایش در اولویت است، افزود: قطعاً بازیگری اولین بهانه نفس کشیدنم است اما همان شوقی که در بازیگری دارم را در عرصه‌های دیگر سینما دارم.

وی عنوان کرد: همه ارکان زندگی، امروز به قبل و بعد از کرونا تقسیم‌شده و سینما نیز مستثنا نیست. ما دائماً فکر می‌کنیم که در این ایام چطور می‌شود فیلم ساخت و برای مردم کار کرد همچنان که در این ایام و در کمال تعجب فیلم ساخته می‌شود اما به‌هرحال راه پیدا می‌شود چراکه سینما از ذات زندگی می‌آید و زندگی هم همیشه راه خودش را پیدا می‌کند.

در ادامه سهیل مستجابیان گفت: این فیلم اولین تجربه سینمایی بلند من و یک درس بازیگری برایم بود؛ وقتی فیلمنامه را خواندم متوجه شدم که جهان‌بینی آن فراتر از تمام چیزهایی بود که خوانده بودم و پذیرفتم، حضور در این کار هم درس بازیگری و هم بزرگ‌تر از آن، درس منش برای من بود.

وی ادامه داد: ضمن اینکه در این کار نگاه از بالا و بالکن به هیچکدام از اعضا نشد و خضوع و خشوع در تمام زمان تولید این فیلم جاری بود.

حسین مهکام کارگردان فیلم نیز با بیان اینکه اگر امروز هم بخواهم این فیلم را بسازم باز هم به همین شکل خواهد بود، گفت: من سال ۹۱ فیلمنامه این فیلم را نوشتم و از همان زمان به دنبال فرصتی می‌گشتم که این کار را بسازم.

وی ادامه داد: «بی حسی موضعی» فیلمنامه‌ای بود که از ابتدا دلم می‌خواست خودم آن را بسازم. حتی علی مصفا و مصطفی خرقه پوش هم اصرار داشتند که خودم بسازم. من کارگردانی را بازنویسی فیلم خودم می دانم. در تولید به شدت مدیون حبیب رضایی هستم زیرا پلان به پلان با هم مشورت می‌کردیم تا طیف‌های مختلف بتوانند با فیلم ارتباط برقرار کنند.

این کارگردان سینما درباره شرط سنی برای نمایش فیلم توضیح داد: من در کل خط کشی‌ها و مرزبندی سنی را در سینما دوست ندارم و نمی‌توانم بگویم که فیلم ما مناسب خانواده و کودکان است یا نیست.

وی ادامه داد: من اعتقادی به تفکیک سینمای بدنه و «هنر و تجربه «ندارم زیرا تفکیکی است که لاجرم در فضای بوروکراسی اتفاق افتاده است. قبل از فیلم «آندرانیک» فیلم «آزادی مشروط» را ساختم که اگر در «هنر و تجربه» اکران می‌شد شاید موفق تر بود و فیلم «بی حسی موضعی» قبل از اکران جعفر صانعی مقدم درخواست اکران همزمان در سینمای «هنر و تجربه» را داشتند اما این امکان نبود.

مهکام همچنین درباره فیلم جدیدش هم اظهار کرد: مشغول پیش تولید فیلم جدیدی هستم که سهیل مستجابیان نقش اول را ایفا خواهد کرد. مستجابیان با پیشنهاد حبیب رضایی از روی صحنه تئاتر به فیلم ما آمد و من خیلی از بازی او در این کار رضایت دارم.

محمد بحرانی نیز که در این نشست حاضر بود، درباره حضور در فیلم گفت: من و حبیب رضایی سال‌هاست با هم رفاقت داریم و زمانی که او خواست من نقش یک گزارشگر را در فیلم ایفا کنم، بلافاصله پذیرفتم.

وی ادامه داد: البته زمانی که قرار شد من در فیلم گزارشگری فوتبال کنم هنوز فیلم را ندیده بودم و فقط بر اساس تعامل و صحبت‌هایی که با حسین مهکام داشتم این کار را انجام دادم که خداراشکر نتیجه خوبی هم داشت.

حبیب اسماعیلی پخش کننده فیلم با بیان اینکه در شرایط فعلی هیچکی دلش نمی‌خواهد فیلمش را اکران کند و فیلم از بین برود، گفت: همانطور که حبیب رضایی هم توضیح داد باید به خاطر روشن بودن چراغ سینما ریسک را پذیرفت، به همین دلیل هم فیلم را در این زمان اکران کردیم.

وی درباره اکران آنلاین فیلم‌ها نیز گفت: بسیاری از کشورها وقتی فیلم اکران عمومی می‌شد همزمان به صورت آنلاین هم عرضه می‌شود اما من معتقدم سینما قسمتی از آن تفریح است و مردم با حضور در سالن‌های سینما مدت زمانی از وقت خود را می‌گذرانند. جایگاه سینما باید برای خود حفظ شود اما در شرایط کرونا اکران آنلاین می‌تواند کمک به تهیه کننده برای برگشت سرمایه باشد.

اسماعیلی در پایان گفت: باید احترام بگذاریم برای کسانی که می‌خواهند سرمایه سالمی را وارد کار فرهنگی کنند و کاری نکنیم آنها رنجیده و از سینما زده شوند. از جمله نکات مهم دیگر حمایت ارگان‌های دولتی است. وقتی فیلمی می‌خواهد اکران شود باید شهرداری و صدا و سیما برای تبلیغات به کمک فیلم‌ها بیایند. می‌توانند تیزرهای فیلم‌ها را پخش کنند و مردم متوجه شوند که سینماها باز هستند و اطمینان از امن بودن سینماها داشته باشند.

 

انتهای یپام/

منبع: دانا

کلیدواژه: سرمایه گذاری بی حسی موضعی باران کوثری حسین مهکام حبیب رضایی فیلم ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.dana.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «دانا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۹۳۱۳۴۷۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

«شهر آفتاب مهتاب» اتفاقی آوانگارد در تئاتر دهه ۴۰

به گزارش خبرگزاری مهر، نهمین برنامه از سلسله جلسات نمایش فیلم تئاترهای شاخص با همکاری مشترک انجمن صنفی منتقدان، نویسندگان و پژوهشگران خانه تئاتر و سینماتک خانه هنرمندان ایران، چهارشنبه ۱۲ اردیبهشت ۱۴۰۳، به نمایش فیلم تئاتر «شهر آفتاب مهتاب» به نویسندگی علی حاتمی و کارگردانی عباس جوانمرد (محصول ۱۳۴۵) اختصاص داشت.

پس از نمایش این فیلم تئاتر، نشست نقد و بررسی آن با حضور عباس غفاری (میزبان) و سیدمحسن حسن‌زاده (منتقد تئاتر) برگزار شد.

عباس غفاری در این برنامه گفت: این نمایش جز اولین تجربیات علی حاتمی در ادبیات فارسی و شعر کهن است. او در ادامه نیز در آثار دیگر چنین تلاشی را پی می‌گیرد و آثار مهمی را خلق می‌کند. «شهر آفتاب مهتاب» از جمله آثاری است که فقط برای ضبط تلویزیونی آماده شده و روی صحنه نرفته است.

سیدمحسن حسن‌زاده در ادامه این برنامه گفت: اگر بخواهیم درباره این نمایش صحبت کنیم باید در ۲ سطر بگویم که این اثر اتفاق بزرگ و سترگی در تاریخ نمایش ما است. زیرا پیشنهاد جدیدی در متن و کار گروهی در آن اتفاق می‌افتاد. البته اگر بخواهیم تنها با دیدن این نمایش، گروه هنر ملی را قضاوت کنیم، کم لطفی کرده‌ایم. زیرا این اثر تنها یکی از تجربیات گروه هنر ملی و از پیشنهادات آقای جوانمرد در آن زمان بوده است. در حقیقت پیشینه تشکیل گروه هنر ملی که به میانه دهه سی بر می‌گردد، اهمیت بیشتری دارد. زیرا اگر به این اتفاق از منظر تاریخی نگاه کنیم، باید بگوییم آنها در آن زمان پیشنهاد جدید، بدیع و حتی آوانگاردی را اراdه کرده‌اند و از همین رو باید مورد توجه قرار گیرند.

وی افزود: لازم است بگویم که شرایط هنرهای نمایشی ما تا پیش از سال ۳۲، خیلی نمود و گستردگی نداشته است. به هر حال همه این شکل از فعالیت‌ها در خیابان لاله‌زار و در تئاتر فردوسی، تئاتر دهقان و تماشاخانه‌های کوچکی چون تئاتر نصر با متون غربی و ترجمه شده‌ای که معمولا خود مرحوم نوشین (به عنوان چهره شاخص آن عصر که تئاتر فردوسی را پایه‌گذاری می‌کند)، آنها را آماده می‌کرده، جریان داشته است. بنابراین تمام آنچه که از آن زمان به ما ارث رسیده است، متون غربی ترجمه شده‌ای است که پیشنهاد اجرایی به آن صورت نداشته است. شاید بتوان گفت که متون ادبی هستند که انگار برای اجرا رفتن ترجمه نشده‌اند. آقای جوانمرد در مصاحبه‌ای می‌گوید: «نوشین خودش واژه‌ها را کمی صیقل می‌داد و باتوجه به تجربه و آگاهی که داشت آماده می‌کرد که در زبان بازیگر بگردد تا بتواند واژگان را به صورتی ادا کند که آن طمطراق و عصا قورت داده‌گی که آن زمان روی صحنه در بازی بازیگران نمود داشته، کمتر شود. البته او نیز به اینکه متون غربی مرجع اصلی فعالیت هنرهای نمایشی ماست، اعتقاد داشته است.» با این همه این اتفاق تا بعد از کودتای ۲۸ مرداد ادامه پیدا می‌کند.

این منتقد تئاتر در ادامه بیان کرد: بعد از کودتای ۲۸ مرداد با آتش کشیدن تئاتر سعدی و تعطیلی کلی هنرهای نمایشی در آن مقطع زمانی، جمع کوچکی به صورت اتفاقی در منزل شاهین سرکیسیان جمع می‌شوند. اکثر این افراد در آن زمان هنرجویان هنرستان هنرپیشگی بودند که از بد اتفاق به کودتای ۲۸ مرداد برخورد کرده و تمام آموخته‌های آن‌ها بی‌ثمر و بی‌نتیجه مانده بود. در حالی که عطش کار کردن و تجربه کردن را داشتند. عباس جوانمرد، علی نصیریان، فهیمه راستکار، جمشید لایق، اسماعیل داورفر، خجسته کیا تعدادی از افراد حاضر در آن جمع بودند. وقتی امروز ما به تجربیات و اتفاقاتی که در آن منزل از سر گذرانده می‌شود، نگاه می‌کنیم، می‌توانیم بگوییم که آنجا یکی از جایگاه‌ها و پایگاه‌هایی است که بسیار در تاریخ هنرهای نمایشی ما اثرگذار است. زیرا از دل آن پیشنهادهایی بیرون آمده و اجرایی می‌شود که بعدها مشخصا می‌تواند اثرگذار باشد و جریانی را در هنر تئاتر ایجاد کند.

حسن‌زاده در ادامه گفت: آنچه که از عباس جوانمرد نقل می‌شود و ما به استناد آن می‌توانیم به واژگانی چون تئاتر مردمی و ملی برسیم؛ سال‌هاست بر سر زبان‌ها بوده و از سوی دولت‌های مختلف با آن بازی می‌شود تا به تعریفی برسند ولی اساسا شاید رسیدن به یک تعریف بزرگ‌ترین اشتباهی است که در این زمینه در حال رخ دادن است. در واقع این واژگان ماحصل تلاشی است که در این چند سال در منزل شاهین سرکیسیان اتفاق می‌افتد. البته شاهین سرکیسیان هم بسیار به متون غربی اعتقاد داشته است و از همین رو شروع به کار کردن این متون می‌کند اما آنها جایی برای اراdه آنچه که تجربه کرده‌اندT ندارند. بنابراین همان منزل کوچکی را که در خیابان رشت با مادر خود زندگی می‌کند، تبدیل به محفل تمرین، گعده و گفت‌وگو و صحبت می‌کند. اما این تجربیات بی‌نتیجه بوده و به صحنه ختم نمی‌شود.

وی ادامه داد: عباس جوانمرد، به این پیشنهاد فکر کرده و به سراغ یکی از متون هدایت می‌رود و متن داستان «درد و دل‌های آ میز یدالله» را تبدیل به نمایشنامه «محلل» کرده و آن را با علی نصیریان شروع به تمرین می‌کنند. در حقیقت در آنجا این تلنگر که ما در متن نمایشی به زبان جدیدی برسیم که بتواند با گستره بیشتری از مردم عادی ارتباط برقرار کند، زده می‌شود. بنابراین تلاش برای رسیدن به این زبان در مقابل زبان ترجمه‌ای که در آن زمان وجود داشته، نقطه‌ای می‌شود که تحول اولیه را ایجاد می‌کند.

وی افزود: عباس جوانمرد می‌گوید که برای رسیدن به این زبان و در حین تمرین‌ها، با علی نصیریان به مناطق جنوب شهر می‌رفتند تا ببینند که مردم عادی چطور صحبت می‌کنند و متوجه شوند که چطور می‌شود آنها را به کلام نمایشی یا دیالوگ درآورد. در نهایت فرجام این اتفاق تبدیل به اجرایی می‌شود که به دعوت مرحوم خانلری در دانشگاه تهران روی صحنه می‌آید. جوانمرد می‌گوید وقتی اجرا تمام شد، کل سالن فردوسی دانشگاه تهران در حیرت فرو رفته بود. چون آن مراسم مربوط به بزرگداشت صادق هدایت بود و قسمتی از آن به اجرای متن «محلل» اختصاص داشت. جوانمرد می‌گوید بعد از این سکوت، وقتی نور روی ما آمد، تماشاگران بدون درنگ ایستادند و شروع به تشویق ما کردند. حتی آقای سرکیسیان هم بعد از دیدن این تشویق باور کرد که ما می‌توانیم به سراغ زبان و کاراکترهای دیگری در متون نمایشی خود برویم.

این منتقد تئاتر در پایان صحبت‌هایش بیان کرد: آنها در موقعیتی این کار را انجام می‌دهند که هیچ پیشنهاد جدید و زبان متفاوتی غیر از آن زبان ترجمه‌ای روی صحنه نرفته بوده است. به این ترتیب روشنفکران آن زمان ناگهان با شکل تازه‌ای از اجرا و زبان مواجه می‌شوند. در واقع این نقطه شروعی بوده است که علی نصیریان و عباس جوانمرد تصمیم می‌گیرند تا فاز خود را از گروهی که سرکیسیان دور خود جمع کرده بود، جدا کنند و روی نمایش‌هایی کار کنند که قرار است تصویری از جامعه و مردمان خودشان ارایه دهد. این جسارت در آن مقطع زمانی به قدری اهمیت داشته است که باید بگویم شاید همین اتفاق سبب شده تا ما به مرور زمان با نمایشنامه‌نویسان و گروه‌هایی مواجه شویم که از دل این تجربه اعتقاد پیدا کردند که می‌شود اتفاق دیگری را رقم زد.

کد خبر 6095470